HERMAE

I.

HERMAE

apud C. Nep. Alcib. c. 3. Accidit, ut unâ nocte omnes Hermae, qui in opp. erant Athenis, deicerentur, praeter unum, qui ante ianuam Andocidis erat, Andocidisque Hermes vocatus est. Graecis Ε῞ρμαι, sunt τετράγωνοι κίονες, quadrataestatuae, aeneae aut marmoreae, sine manibus, caput humanum ostendentes, relique corpore rudi relicto, Mercuriumqueve referentes, unde nomen, quas ante ianuas religonis ergo positas habuêrrunt Athenienses. Apud eosdem singulae Tribus in viis publicis similes statuas erectas habuisse videntur: Ut et viri de Rep. bene meriti. Ponebantur etiam in biviis, triviis et quadriviis et in fronte scriptum habebant, quâ viâ duceret, insuper salubria quaedam vitae monita, qua de re vide Voss. de Orig. et progr. Idol. l. 2. c. 32. et supra Enoduis et infra Trivium. Quod primum fecisse Hipparchum, inscriptis Ethicis praeceptis saluberrimis, tradit in eo Plutarch. Sed et Hermae προπύλαιοι ante portas statuebantur quorum unum Anagniae ictum caelitus, refert Liv. l. 27. c. 5. etc. Vide Hildebrand. ad Nep. Apud Philox. Ε῞ρμας ἀφετήριος, repagulum est in Stadio, quod ab Hermulis, (Parvis huiusmodi statuis) laxabatur, inventum Tlepolemi Myrensis. Ita enim is,

Υληπόλεμος ὁ Μυρεὺς Ε῾ρμᾶν ἀφετήριον ἕρμα.

Ι᾿σοδρόμοις θῆκεν παῖς ὁ Πολυκρίτεω κλ.

Quod inde in Circum traductum, teste Cassiod, Nempr transversarium lignum, inter duo arrectaria et exstantia positum, quod ὕςπληγξ dicebatur, signo dato funibus laxabatur, et in lineam cavatam (quae βαλβίς) decidens, limini ianuae complanato simile exsistebat, quo pacto potestas dabatur currendi. Duo vero illa ligna arrectaria, quae ἐπαναςτάσεις ἑκατέρωθεν τῆς βαλβίδος Hesych. in modum Hermarum efformata fuêre, qui fune demisso utrinque repagulum solvebant. Qua de re vide Salmas. ad Solin. p. 924. ut et supra in voce Balbis. infra item Repagula. Adde quae dicemus, in voce Mercurius, it. Somnia etc.

II.

HERMAE

duo pueri dicti, qui occupabantur olim circa eos, qui Trophonii oraculum consulturi erant. Paus. Boeotic. ubi de eo, πρῶτα μεν` τῇ νυκτὶ ἀυτὸν ἄγουϚιν ἐπὶ τὸν ποταμὸν τὸν Ε῞ρκυναν, ἀγαγόντες δὲ ἐλαίῳ χρίουσι καὶ λούουσι δύο παῖδες τῶ ἀςτῶν ἔτη τρία που καὶ δέκα γεγονότες οὓς Ε῾ρμᾶς ἐπονομάζουσιν: οὖτοι καταβαίνοντά εἰσιν οἱ λούοντες, καὶ ὁπόσα χρὴ διακονούμενοι, ἅτε παῖδες. Deducunt sacrificati eum (consultorem) noctu ad Hercynamfluv. ibi hominem Deo perungunt et ablunt pueri duo ex oppidanorum liberis annos ferme tredecim nati: Hermas (i. e. Mercurios) illos nuncupant. Hi sunt. qui decendentem abluunt, quiqueve ministrant quibus opus omnia, ut puerorum est captus.